در اقیانوس مفاهیم والای ارزشی، چرا به قطرههای آلودهی شیطانپرستی متوسل میشوید؟/ شرحی بر انتشار پیامهای مجازی تجددخواهانهی شیطانپرستی
عباس نورزائی
وقتی پای تفسیر مفاهیم کتاب آسمانی و سخنان پیامبر عظیمالشأن اسلام، امامان و علمای دینی مینشینی و با قلب و مغزت یعنی با عقل و احساست گوش جان میسپاری، خود را در اقیانوسی بیکران از مفاهیم و ارزشها، دستورات والای حیات و ممات، فنون و مهارتهای انسانی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مییابی.
در عین حال که چنین داشتههای ذیقیمتی را در اختیار داریم، گاه در فضای مجازی، بعضیها سخنانی را از افراد یا به نام افرادی منتشر میکنند که شاید خودشان نیز متوجه نیستند ناخواسته به نوکری چه تفکرات هنجارشکنانهای تن دادهاند.
روزگاری انواع و اقسام کلمات قصار از کوروش خودمان ساختند و بر طبل ملیگرایی افراطی نواختند، گاهی نیز یک نویسندهی مروج شیطانپرستی به نام «پائولو کوئلیو» را برجسته کرده و بر صفحات مجازی تاج پادشاهی دادند.
برای نمایاندن بیشتر این نوع تبلیغهای ناخواسته در احوال همین شخص، اندکی غور کردم و برای نمونه آن را به همهی دوستانی که میخواهند به ترویج نیکیها بپردازند، وانمایی میکنم.
بخوانید شرح احوال پائولوکوئلیو، نویسنده و مروج شیطانپرستی معاصر را:
«او را شیطانپرستان از کشور برزیل برجسته کردند. روحی سرکش و طغیانگر داشت، در کلیسا تعلیم دید، آنجا را رها کرد، به جادو روى آورد و به اتفاق همسرش نزد کرولى رفت؛ شخصیتى جادویى و از رهبران شیطانپرستى که او را شریرترین و هرزهترین مرد جهان مىنامند. کوئلیو به اتفاق رائول وارد یک انجمن سرّى شد که نامش را فاش نکرده است، اما خودش مىگوید: «در آن انجمن شیطانى، آزادى کامل حکمفرما بود، هیچ قانونى وجود نداشت.»
در هفده سالگى، دوبار در بیمارستان روانى بسترى شد و بارها تحت درمان الکتروشوک قرار گرفت. اما هر بار از آنجا فرار کرد.
در دههی ۱۹۶۰ به جنبش هیپىگرى که در سراسر جهان گسترده بود، پیوست.
پائولو، که به گفتهی خودش آدمى افراطى است و هیچ وقت میانهرو نبوده، در آن دوران هر کارى را که ممنوع بود، انجام مىداد. در همین زمانها بود که با تمام وجود، به سکس و مواد مخدر روى آورد. به گفتهی خودش، مواد مخدر را از حدود سن ۲۰ سالگى آغاز کرد و علت روى آوردنش به مواد مخدر را عصیان و سرکشى مىداند.»
بیایید قبل از انتشار پیامهایمان در فضای مجازی، اندکی بررسی کنیم و ببینیم که ما در زمین چه تفکری، بازی میکنیم؟