فراز هامون

وبلاگ تخصصی مهندس عباس نورزائی - مسایل کشاورزی، توسعه روستایی،اقتصادی و اجتماعی، ایده های جدید و تحول آفرین

وبلاگ تخصصی مهندس عباس نورزائی - مسایل کشاورزی، توسعه روستایی،اقتصادی و اجتماعی، ایده های جدید و تحول آفرین

فراز هامون

* کارشناس ارشد مدیریت توسعه ی روستایی
* دارای گواهینامه TCDC از آکادمی جنگلداری یوننان کشور چین
* قائم مقام سازمان جهادکشاورزی سیستان و بلوچستان
* معاون توسعه مدیریت و منابع انسانی سازمان جهادکشاورزی سیستان و بلوچستان
* رئیس مرکز آموزش عالی جهادسازندگی سیستان و بلوچستان
* رئیس گروه پژوهشی برنامه ریزی، اقتصادکشاورزی و توسعه روستایی
* مدیر جهادسازندگی منطقه ی سیستان و نیکشهر و قصرقند
* رئیس مرکز هماهنگی شوراهای اسلامی روستایی سیستان
* نماینده ی مجری طرح مجتمع کشتارگاهی صنعتی زابل
* دبیر اتاق فکر جهادکشاورزی سیستان و بلوچستان
* عضو انجمن توسعه ی روستایی ایران
* رتبه ی یک مشاوره در گروه توسعه ی روستایی سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی
* مؤلف سه عنوان کتاب منتشر شده، دو عنوان کتاب در دست تألیف و ده ها مقاله ی علمی

آخرین مطالب
محبوب ترین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها

دور تسلسل تصمیمات هیجانی برای سدکُهک در سیستان

چهارشنبه, ۱۹ آذر ۱۳۹۹، ۱۱:۰۴ ق.ظ

عباس نورزائی

مرحوم سیدرضا سیدحسینی، از بزرگان و موثقین سیستان برایم نقل کردند که: «وقتی دولت محمدرضاشاه، قصد احداث سد کهک بر روی شاخه‌ی سیستان را با هدف انشعاب آب به کانال آذر به منظور آبیاری اراضی خزیمه‌آباد(اراضی غصب شده‌ی خاندان علم) داشت، جمعی از بزرگان و مطلعین سیستان مقاومت کردند و استدلال نمودند که بستن این سد، باعث خواهد شد که به دلیل فاصله ی اندک با شاخه‌ی پریان مشترک، سهم آب‌بری آن شاخه که عمدتاً آب آن را افغانستان استفاده می‌کند، بیشتر خواهد شد، اما برای آنها تنها و تنها تأمین آب آنجا مهم بود و به منافع عامه‌ی مردم سیستان توجهی نداشتند.»

 

این سد با اعتبار قابل توجهی در سال 1333 احداث شد و از کانال آذر هم هیچ موقع نتوانستند آبی به اراضی هدف، انتقال دهند.

با گذشت 24 سال از آن اقدام، با وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 و باز شدن فضای سیاسی به نفع مردم، خواسته‌ی مردم توسط مسئولین اجابت شد و با حفر یک کانال کنارگذر، عملاً سد کهک، کنار گذاشته شد و آب رودخانه به‌طور مستقیم و بدون هیچ مانعی از طریق این کانال، جریان می‌یافت.

 

هنوز 13 سال از این واقعه‌ی عمرانی نگذشته بود که سیلی عظیم حادث شد که به قول معمرین سیستان به آن «نوح کَلو» گفته شد و بنابه گزارشات وزارت نیرو، با دبی 6000 مترمکعب در ثانیه، غرّان و خروشان بر اریکه‌ی اراضی کشاورزی و مساکن منطقه، تکیه زد و قریب 12000 خانه، جاده‌ها و تأسیسات دیگر منطقه را تخریب کرد و این در حالی اتفاق افتاد که دبی شاخه‌ی سیستان معادل 1000 مترمکعب در ثانیه برآورد می‌شود.

با وقوع این سیل، عده‌ای را اعتقاد بر آن قرار گرفت که یکی از علل هجوم سیل به اراضی کشاورزی و مناطق مسکونی، کنار گذاشتن سد کهک بوده است. از سویی مشاورین و کارشناسان وزارت نیرو نیز بر آن صحه گذاشته، مبادرت به احداث سدی با عنوان «کافِردَم» در امتداد سدکهک با هزینه‌های میلیاردی نمودند.

درست شش سال بعد از احداث کافردم، از سال 1376 خشکسالی مزمن بر سیستان حکفرما گردید و این شرایط نیز دور تسلسل تصمیمات بی‌ریشه و هیجانی را کامل کرد و عنوان شد که در این شرایط، اندک آبی که در رودخانه جریان دارد، به سمت رودخانه‌ی پریان مشترک می‌رود، بنابراین باید باز سدکهک را رها کنیم و همان «کافردم» که میلیاردها ریال بر گُرده‌‌ی مردم و دولت هزینه گذاشته است، تخریب و خاک آن را بر توبره‌ی تصمیمات لحظه‌ای گذاشتند.

آیا باز هم تاریخ تکرار خواهد شد؟

 

۹۹/۰۹/۱۹ موافقین ۰ مخالفین ۰
عباس نورزایی

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی