آقای استاندار، گوشت‌های دلارخورده، به سفره‌ی مردم استان، عیب است؟
عباس نورزائی
بعد از چوب حراج زدن به طلا و ارز از طریق سیاست‌های غلط پولی، قیمت دلار به شدت بالا رفت، تورم جان گرفت. افزایش قیمت کالاها و مایحتاج عمومی مردم نیز، از قشر کم درآمد و محروم جامعه، جان ستاند.
گرچه این فشار، متوجه کثیری از آحاد جامعه در کشور است، اما بیش‌‌ترین آن و بدترین وضعیت ممکن، در استان سیستان و بلوچستان است، استانی که در شرایط عادی، به‌رغم اولویت در سیاست‌های ابرازی، در عرصه‌ی عمل، با فاصله‌ای زیاد، آخرین رتبه‌ی توسعه‌یافتگی را دارد.
در این استان نسبت به سایر نقاط کشور، پاره‌ای از مایحتاج عمومی، به دلیل اتصال به مرز، نسبتاً ارزان بود، اما با افزایش قیمت روپیه‌ی پاکستان و افغانیِ افغانستان، اقلامی مانند گوشت قرمز و برنج، به سرعت از درآمد مردم جلو زد و مدیران استانی را که در اتاق‌های ایزوله و مجهز، جلسه‌بازی می‌کنند، به خواب غفلت فرو برد.
ورود دام زنده که موجب انباشت گوساله برای پروار در دامداری‌های استان می‌شد، کاهش یافته و اینک به صفر میل کرده است، بیش از دوهزار نفر کارگران شاغل در دامداری‌ها، کشتارگاه‌های صنعتی، واحد‌های بسته‌بندی گوشت به دلیل عدم تخصیص ارز دولتی به واردات دام زنده، بی‌کار شده‌اند و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است.
استاندار در کمال خون‌سردی در جلسات خود برای انگیزش کارگزاران دولت، به جای توجه دادن آنان به حل مشکلات مردم، تن‌پروری را ترویج می‌کند و به آنان خوردن و نخوردن چهار اِس[1] را می‌آموزد و کسی به فکر مردم نیست.
در عین حال شنیده شده است که عده‌ای دارای ژن مرغوب، با حمایت‌های بی‌دریغ اندکی از مرکزنشینان، با اتخاذ سیاستی غلط اقدام به واردات گوشت از کراچی با دلارهای ۳۸۰۰ تومانی دولت کرده‌اند و چهارمین کانتینر آن نیز وارد کشور شده است. در چنین حالتی این گوشت باید با قیمت کیلویی حدوداً کمتر از ۲۰ هزار تومان به فروش برسد.
سئوال ما از مردم استان، این است که کدام‌تان، با تمام شرایطی که دارید، به این گوشت دسترسی داشته‌اید؟
آیا هم‌چنان براین باورند که نان گندم، دست بچه‌ی یتیم، عیب است؟
چرا استاندار از این گوشت‌های ارزان‌قیمت، سهمیه‌ای برای استان نمی‌گیرد؟
چرا از اختیاراتی که جناب جهانگیری در سفر اخیر خود به غرب کشور در مورد موهبت مرز، به آن اشاره کردند، برای واردات دام زنده و اخذ سهمیه‌ی ارزی ویژه‌ی این امر، استفاده نمی‌کند؟
بترسید از عذاب قبر، بترسید از قهر الهی، بترسید از آه مظلوم[۲]، حرکتی بکنید، تکانی بخورید، به فکر مردم باشید، اینان ولی‌نعمت شما هستند.
پی‌نوشت‌ها:
۱- چهار اِس، توصیه‌ی پزشکی است، مبنی بر این‌که به چهار چیز که حرف اول‌شان S است، نزدیک شوید و از چهار S دیگر دوری کنید.
۲- آه مظلوم چو سوهان ماند
گر خود نبُرد، بُرنده را تیز کند.
