چرا به اسم امید، نومیدی خلق می‌کنید؟
عباس نورزائی
گفتند که اهداف دولت از اجرای این پروژه، عادلانه‌کردن سهم مناطق از رشداقتصادی، ارتقای رشد منطقه‌ای و ارتقای سهم استان سیستان‌وبلوچستان در درآمد ناخالص داخلی است.
گفتند که بیش از هزار نفر به صورت مستقیم و تا ۲ برابر این تعداد به صورت غیرمستقیم در فاز نخست این پروژه مشغول به‌کار می‌شوند، حدود ۸۰۰ نفر نیز در مرحله‌ی ساخت ساختمان پروژه، فعالیت خواهند کرد.
چهار بار وعده‌ی سفر وزیر صنعت، معدن و تجارت به زابل داده شد، اما وزیر فرتوت دولت، قبل از کنارگذاشته شدن از وزارت، به سختی کلنگ نگون‌بخت این کارخانه را به زمین زد.
او هم، چون دیگر مصادیق عالمان بلاعمل و زنبوران بی‌عسل، دُرفشانی فرموده گفتند:
«تولید تایر خودرو در این منطقه‌ی مرزی سبب افزایش صادرات به کشورهای همسایه و کاهش هزینه‌های انتقال می‌شود.
گفتند که این کارخانه ۵۰ هزار تن انواع لاستیک( ۲۵ هزارتن لاستیک سبک و ۲۵ هزار تن لاستیک سنگین) تولید می‌کند و ۱۴۰۰ نفر بی‌کار را سامان می‌دهد و تا پایان سال ۱۳۹۶ به بهره‌برداری می‌رسد. نعمت‌زاده، در این مراسم از عزم دولت بر کاهش مشکلات مردم سیستان یاد کرد.
اما شنیده‌ها حاکی استبعد از گذشت بیش از یک سال از آن نمایش کلنگ‌زنی:
_ مدیرعامل این طرح استعفاء کرده است.
_ در سفر اخیر جناب استاندار، به‌رغم این‌که محل ساخت دو کارخانه‌ی لاستیک و سرامیک کنار هم است، ایشان احوال این کارخانه را نپرسیده است.
_ گفته می‌شود، زمزمه‌هایی است که در مکان‌یابی طرح، اشتباه کارشناسی رخ داده، کارخانه‌ی لاستیک‌سازی به گرد و غبار، حساس است.
_ گفته می‌شود تیم کاری این طرح، از هم گسسته است.
پرتقال فروشی دعوت کنید تا به جای ربیعی، نعمت‌زاده، اوسط‌هاشمی پاسخ دهد:
1. یک سال و اندی از خرداد ۱۳۹۶ گذشت، هنوز اثر کلنگ‌تان قابل رؤیت است، چرا جان نمی‌گیرد؟
2. چرا با شعور مردم بازی می‌کنید؟
3. چرا بر زبان‌تان، قفل نمی‌زنید؟ آن‌چه را نمی‌توانید انجام دهید، مکرر می‌گویید؟
4. تا کِی به اسم امید، نومیدی خلق می‌کنید؟
پیشنهاد:
حالا که عجز، سراپای وجودتان را فرا گرفته، برای مردم سیستان، در نقطه‌ای دیگر از کشور، مثل فلسطینیان، اردوگاهی دایر و آن‌ها را منتقل کنید.
والعاقبه للمتقین
