شبکه هامون و لزوم اشراف مدیران آن به مسائل استان

عباس نورزائی

گرچه مدیران نمی‌توانند به همه‌ی مسائل یک استان و یا حوزه‌ی تحت اقدام خود، اشراف داشته باشند ولی لزوم استفاده از اتاق‌های فکر و کارشناسان مشاور موضوعی، برای این دسته از مدیران، مبرهن است.

در صفحه‌ی اینستاگرام برادرم جناب آقای محمود کردستانی، مدیر صدا و سیمای مرکز زاهدان، اظهار نظری عجیب خواندم که در این یادداشت اندکی به آن می‌پردازم:

«خدا رو شکر در افغانستان باران آمد و آب به سیستان رسید. اما با همه‌ی تشنگی‌های سیستان آمادگی استفاده و بهره‌برداری از این نعمت الهی را نداریم!!! آقایون مجبورن اجازه ندن تمام این آب وارد کشور و سیستان بشه! جرأت نمی‌کنن دریچه‌ها رو کامل باز کنن، این درد نیست؟! »

بسیار خوب، به‌نظر می‌رسد ایشان از سر دلسوزی چون فراوان آحاد جامعه که در فضای مجازی مطلب می‌نویسند و اظهار نظر می‌کنند، برداشت خودش از مدیریت سیلاب را این‌چنین ادراک کرده‌اند.

برنامه‌های توسعه‌ی روستایی و کشاورزی، انسان‌محور یا اقتصادمحور؟

عباس نورزائی

رویکردها ناشی از اعتقادات و ارزش‌های یک ملت و یا سازمان به‌شمار می‌آیند. اینکه به روستا و کشاورزان به عنوان یک بنگاه اقتصادی صرف نگاه شود یا روستا را به عنوان یک مرکز زندگی تعدادی انسان و کشاورزان را نیز به عنوان انسان ببینیم، آن نکته‌ی مورد نظر من در این یادداشت است.

برهمین محور، در آن سال‌های پر از اخلاص جهادسازندگی، یکی از مباحثی که با فردی از مدیران بودجه در همین استان داشتم، نشأت‌گرفته از همین نوع نگاه بود.

من اصرار داشتم به روستایی در نیکشهر که جمعیت مناسبی داشت، درحد معیشتی نیز منابع کشاورزی دراختیارشان بود، باید برقر‌سانی کرد و آن مدیر سنتی بر عدم توجیه اقتصادی و نامتوازن بودن «هزینه و منفعت صرفاً اقتصادی» آن مُصِر بود.

اینکه تعدادی انسان در یک جایی سال‌ها زندگی کرده‌اند که ولو اقتصادی نبوده است را، در حکومتی چون جمهوری اسلامی که محور همه‌ی تلاش‌ها، انسانیت انسان است، نمی‌توان نادیده گرفت.

یک پارادوکس طبیعی در بحران‌های خشکسالی و سیل سیستان

عباس نورزائی

سال ۱۳۶۴ فرماندار وقت زابل، برای من حکمی صادر کرد و مرا «مسئول ستاد سیل زابل» خواند. محل استقرار ما در ساختمان قدیمی فرمانداری که قبلاً بخشی از کنسولگری روسیه بود، قرار داشت. روبرو، سمت راستِ درب ورودیِ اتاقی که بدین منظور اختصاص یافته بود، تابلویی زده بودند که روی آن نوشته شده بود: «ستاد سیل»

یک روز این تابلو به زمین افتاده بود و یکی از دوستان، آن را به دفترم آورد و گفت این تابلوی دفتر ستاد سیل است و من دیدم رویش نوشته «ستاد بحران خشک‌سالی» و بلافاصله گفتم: «این مال ستاد سیل نیست.»

خلاصه کنم، در طرف دیگر همین تابلو نوشته شده بود: «ستاد سیل» و برای صرفه‌جویی از همین یک تابلو و همین یک اتاق، برای بحران‌های معمول زابل استفاده می‌شد.

در اوج خشک‌سالی‌ها که به زعم خیلی‌ها دیگر امیدی برای بقای سیستان نبود، امروز ما اخباری داریم که سیلابی عظیم وارد سیستان شده است.

زنگیان مست، تیغ دودم خود را ناشیانه به سمت جهادکشاورزی، به چرخش در آوردند.

عباس نورزائی

مظلوم‌ترین قشر از جامعه‌ی ما، روستائیان و کشاورزان هستند و انقلاب اسلامی ما، برای سامان‌دادن به وضع آنها بزرگ‌ترین برنامه‌ی توسعه‌ی ‌روستایی را در بُعد عمران روستایی به وسیله‌ی نهاد ابتکاری حضرت امام خمینی(ره) به اجرا درآورد.

نهادی که از بزرگ‌ترین سرمایه‌ی انسانیِ انقلابی و مؤمن برخوردار بود و کارنامه‌ی وزینی از خود از سازندگی روستاها، بردن پیام انقلاب به روستاها و در قلوب روستائیان، ایفای نقش سومین رکن از دفاع مقدس در قالب مهندسی رزمی و کسب مدال افتخار «سنگرسازان بی‌سنگر»، به‌جا گذاشته است.

با اداغام وزارت جهادسازندگی و وزارت کشاورزی، وزارت جدیدی با عنوان «جهادکشاورزی» شکل گرفت و مأموریت یافت تا آن رسالت ترسیم‌شده توسط معمار انقلاب را استمرار بخشد.

اگر چند روز هم‌گام با جهادگران جهادکشاورزی باشی و به مزارع، باغات، دامداری‌ها، مناطق عشایری، دریاها، جنگل‌ها و مراتع و حوزه‌های آبخیز روانه شوی، درخواهی یافت که چه عرصه‌ی وسیعی پیش روی این دلدادگان امام و رهبری و اسلام ناب محمدی قرار دارد.