چاه ژرف، این روزها در مقابل عظمت هیرمند، زانو زده است.

‍عباس نورزائی

کسی که غرق شده است، کفی را کوهی می‌پندارد و براین انگاره، بر آن دست می‌برد و بیش‌تر غرق می‌شود.

در اوج یأس و ناامیدی ناشی از حکومت خشک‌سالی در سیستان، طرحی بر زبان‌ها و نوشته‌ها زرق و برق یافت و عده‌ای با انگیزه‌های متنوع بر طبل اجرای آن کوفتند و اعتباری را صرف آن کردند.

کاری به گفته‌های دیگران و نوشته‌های آنها و مواضع جناحی و طایفه‌ای آنها ندارم، آنچه خود از نزدیک و از منابع دست اندرکار شنیده‌ام و تحلیل خودم است، برای اطلاع کارشناسان و مردم عزیز عرض می‌کنم:

تئوری استفاده از آب‌های ژرف در وزارت نیرو و بین صاحب نظران و دانش‌مندان آب موافقین و مخالفین فراوانی دارد. در حالی که اندیش‌مندان وزارت نیرو جزو مخالفین این طرح بودند، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری اسلامی ایران، با نیت خیرخواهانه و ماهیت پژوهشی، این کار را با ضرب‌الاجل در سیستان و در نقطه‌ای مطالعه نشده، آغاز کردند.

صدای مهیب ترکیدن خانه‌های گنبدی سیستان به‌گوش می‌آید.

عباس نورزائی

لب به خاک سیستان که گذاشت، دومتر بالاتر از لبه‌ی رودخانه بود، زمین‌های منطقه‌ی چوتو تا محمدشاه‌کرم و سپس در ادامه، همه‌ی روستاهای حدفاصل جاده‌ی زهک- زابل تا شن‌زار بی‌بی‌دوست را درنوردید، بنجار را تخریب کرد و از ادیره به دریاچه‌ی هامون هدایت شد. خواب از چشم ساکنین شهر زابل ربود.

شهر زابل، از نظر توپوگرافیکی در چاله‌ای واقع شده است که از همه طرف در معرض خطر سیل‌بردگی قرار دارد. به همین دلیل برای سرریز جمعیت وانتقال آن، شهرجدید رامشار طراحی شد که به دلیل استقرار خشک‌سالی، این بیست سال از عمرش گذشت و سکنه‌ای به خود ندید.

در جهادسازندگی سیستان مسئولیت عملیات هدایت سیلاب و تخلیه‌ی روستاها با ۱۷۰ دستگاه کمپرسیِ به ارث رسیده از غنایم جزیره‌ی فاو، به عهده‌ی من و تیم جهادی‌مان بود.

شرایط رعب‌آوری در سیستان حاکم بود. سیلاب در نقاطی وارد مزارع خوشه‌داده‌ی گندم شده بود و روستاها را یکی پس از دیگری درمی‌نوردید. وقتی وارد روستا می‌شد، خانه‌های کاهگلی را ذوب می‌کرد، صدای مهیبی از ترکیدن گنبد خانه‌ها به گوش می‌رسید، کوپ‌کوپ تخریب، گوش سیستانیان را کر کرده بود و مردمی که قیمتی‌ترین اشیاء زندگی خود را برگرفته بر کمپرسی‌های امدادی ما سوار و به نقاط امن هدایت می‌شدند.

‍ لبظ دِیو چپِّه یَه/برگردان واژه ای که دیو خطاب به سپاه گفته، به معنی فرشته است.

عباس نورزائی

همواره در محیط‌های دانشگاهی، القاء می‌شد که اروپا و به‌ویژه آمریکا جزو سرزمین‌ها و نظام‌های آرمانی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هستند.

از ظاهر زندگی‌شان که بگذریم که در زرق و برق مادیات غرق و در توزیع درآمد یعنی عدالت اجتماعی کُمیت‌شان لنگ است، الآن پنجاه سال است که من با عقل خودم به عملکردشان نگاه می‌کنم، هنوز با توده‌ی گردویی شکل خودم درگیرم که به کدام ویژگی این کشورها، اعتماد کنم و کدامیک بارز است؟

در قصه‌های قدیمی سیستان که مادربزرگم تعریف می‌کرد و معروف به «آسوکه نیکی و بدی» بود، همواره از دیوها یاد می‌کرد و می‌گفت: «ننه لبظ دیو چپِه یه»، یعنی هرچه دیوها به زبان می‌آورند، عکس آن درست است، البته دیو سریال کلاه قرمزی هم همین‌طور طراحی شده است.

ما رسیدیم به اینکه شاه، طاغوت، ستم‌گر، عیاش، فاسد است، آمریکا از او حمایت کرد.

ما بی‌نهایت جنایات یک قوم خودخوانده‌ی یهودی را در فلسطین اشغالی چند دهه است به وضوح می‌بینیم، آمریکا آن را مدینه‌ی فاضله‌ی دنیا معرفی می‌کند.

ما صدام را متجاوز دانسته، هشت سال در مقابل او و تمام حامیانش به سرکردگی آمریکا دفاع جانانه کردیم، او بعد از هار شدنش و افتادن به جان خود آمریکا، از ترس خود، با او مقابله کرد.

جانیان دیگری که حب جاه و ریاست بر مردم داشتند با عنوان جعلی مجاهد، شما بخوانید منافق، چون گرگ گرسنه مردم ما را تکه پاره کردند و به صدام پناه بردند و عِرض نداشته‌ی خود را به او و اربابش آمریکا فروختند و جنایت کردند و به حرث نسل و آدم‌کشی پرداختند و می‌پردازند، آمریکا آنها را تروریست ندانست.

داعش را به عنوان بارزترین گروه تروریستی با تاریخ جدیدی در جنایت، روش‌های آدم‌کشی و رذیلانه‌ترین ترفندهای مقابله با مسلمین خلق کرد، اما با قدرت الهی سپاه پاسداران، محو شد.