ستاد بحران و لحظات خوف و رجاء در پایش و هدایت سیلاب سیستان
عباس نورزائی
نزدیک به یک ماه است که دستگاه‌های عضو ستاد بحران و کمیته‌های مربوطه در شهرستان‌های پنج‌گانه‌ی سیستان و همین‌طور مدیریت بحران استان، لحظات شبانه‌روزی خود را وقف پایش وضعیت بارندگی‌ها و سیلاب‌های متوالی در نقاط مختلف منطقه نموده‌اند.
با شنیدن هر خبری از بارش، خسارت و نارسایی، در فضای مجازی موجی از تهاجم به این خادمین مردم، منتشر می‌شود و گاه بعضی از افراد مغرض و یا مسئله‌دار، به فحاشی و هتاکی می‌پردازند، انگار که اینان دشمنان منطقه هستند و پست‌های مدیریتی استان و منطقه را غصب کرده و عملیات ضدمردمی انجام می‌دهند.
چهار سیلاب در سیستان، هدایت شد و هم اکنون پنجمین سیلاب که استمرار بیشتری داشته، در جریان است و خبرهای وحشتناکی از ورود ششمین سیلاب به‌گوش می‌رسد. بارندگی به‌یک‌باره و شدید و آب‌گرفتگی شهرها، هر لحظه از زندگی مدیران و یا دست‌اندرکاران در این شرایط، مشحون از اضطراب است و گاه ساعت‌ها و تا پاسی از شب، مجبورند در جلسات و یا اطراف رودخانه‌ها و عرصه‌های دریاچه، مناطق روستایی و محلات مختلف شهری حضور فعال داشته باشند و خستگی مفرطی از نظر جسمی و روحی را تحمل کنند.
این‌ها فرزندان همین مردم هستند و تا کنون به اثبات رسانده‌اند به‌رغم پاره‌ای نارسایی‌ها که بعضاً پس از طی 20 سال حاکمیتِ شرایط خشک‌سالی در منطقه، طبیعی نیز به‌نظر می‌رسد، کار هدایت سیلاب را با کمترین خسارت، به درستی پیش برده‌اند.
باید توجه داشت که وقوع حوادث، چون زخمی است که میکروب‌های جامعه به آن حمله می‌کنند، یعنی معاندین کشور، گروه‌های اپوزیسیون، افراد حزبی و جناحی، این عرصه را برای خود مهیا می‌بینند و با لطایف‌الحیل دست به تخریب نظام و مسئولین می‌زنند، گاه کاهی از مشکلات را کوهی جلوه می‌دهند و گاه کوهی از خدمات را به اندازه‌ی کاهی جلوه نمی‌دهند.
حقیر در چهل سال تجارب اجرایی و حضور در متن حوادث مختلف، نمونه‌های فراوانی از این هجمه‌ها و سوءاستفاده‌ها را سراغ دارم که اگر بنگارم، مثنوی هفتاد من می‌شود.
بنابراین به عنوان کسی که به خدمات و فعالیت‌های مدیران محترم بحران استان، اشراف لازم را دارم، توصیه می‌کنم در چنین شرایطی ولو نارسایی هم ببینیم، نباید روحیه‌ی خادمین مردم را تضعیف کنیم، بلکه در کنارشان قرار گیریم، اطلاعات و نظرات کارشناسی، تجربی و اصلاحی خود را با استدلال درست به آنان ارائه کنیم تا امور مردم در این شرایط رُعب‌آور، شکل درستی به خود بگیرد.
البته باید بین خادم و خائن، فرق قائل شد. باید هوشیار بود، خائنین را رصد کرده، شناسایی کرد و از مسیر درست و قانونی، آنان را به سزای اعمال ننگین‌شان رساند و به هیچ وجه امر بر ما مشتبه نشود که خدمت خادمین ملت را نبینیم و یا خدای نکرده نسبت به آنان اساعه‌ی ادب نمود.
به متولیان امر نیز توصیه می‌کنیم که مردم را چون امام این امت، ولی‌نعمت خود بدانند، با آنان مشورت نموده، نظرات آنان را برای هدایت درست و کم‌خسارت سیلاب، بکار گیرند و خود را عالم دهر نپندارند.
