جناب استاندار، آدرس غیرکارشناسی ندهید، درد و درمان تولیدکنندگان گوشت را از خودشان بپرسید.
عباس نورزائی
استان سیستان و بلوچستان، با داشتن بی‌نظیرترین زیرساخت‌‌های زنجیره‌ی تأمین گوشت کشور، وجود فرهنگ پروار گوساله، 14 کشتارگاه نیمه صنعتی و صنعتی، 25 واحد بسته‌بندی گوشت، تجربه‌ی مفید تولید و تحویل 60 هزار تن گوشت در یکی از مقاطع زمانی و ایفای نقش مؤثر در تأمین گوشت کشور و اشتغال بیش از 2500 نفر به طور مستقیم در این صنعت، بخشی از این زنجیره است.
زنجیره‌ی یادشده با استیلای شرایط خشک‌سالی و کاهش تولیدات کشاورزی در استان و با وجود مقررات ناشفاف و چندشاخه‌ای و زمان‌بر محلی برای واردات دام زنده از کشورهای همسایه و چنبره‌ی عوامل فساد در بضی از دستگاه‌ها بر این امر، به حیات خود ادامه می‌داد، اما با اوج گرفتن قیمت ارز، واردات دام از کشورهای همسایه، مواجه با افت شدید گردید و به صفر میل کرد.
واحدهای صنعتی مرتبط با مشکلات نگه‌داشت نیروهای کارگری، پرداخت اقساط بانکی و سایر هزینه‌های خود روبه رو شدند و برای استفاده از ارز مبادله‌ای به تکاپو افتادند، پی‌گیری‌های استانی، ارائه‌ی انواع سناریوها برای تأمین ارز، مذاکره با مدیران ارشد وزارت صنعت، معدن و تجارت و همین طور مدیران ارشد وزارت جهادکشاورزی و کشاندن موضوع به کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی، نهایتاً به این منتج گردید که واردات انواع دام
زنده در فهرست واردات با ارز مبادله‌ای قرار گرفت.
اخیراً استاندار محترم در کمیسیون برنامه‌ریزی هماهنگی و نظارت بر قاچاق کالا و ارز استان، به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی توصیه نموده است تا از مرزهای دریایی اقدام به واردات دام از کشورهایی چون استرالیا، زلاندنو و آفریقا نمایند.
گرچه توصیه می‌کنیم این مقام محترم از مشاورین و کارشناسانی که در میدان واقعیت، صاحب نظر هستند، استفاده کنند یا در جلسات‌شان جایی هم برای نمایندگان و تشکل‌های این صنعت خالی کنند، اما بد نیست بدانند:
1- واردات دام زنده از طریق مرز دریایی نیازمند ناوگان ویژه‌‌حمل دام زنده نیز می‌باشد. باید کشتی‌هایی که دارای اصطبل، کشتارگاه، سردخانه، کلینیک دامپزشکی مخصوص هستند دراختیار باشد تا بتوان مبادرت به حمل دام از مرز دریایی نمود که حتی یک فروند از این کشتی‌ها را کشورمان دراختیار ندارد.
2- کشور پاکستان بیخ گوش ما 18 درصد پرورش گاو و گاومیش جهان را در اختیار دارد یعنی نزدیک به 40 میلیون گاو و 35 میلیون گاومیش، ظرفیت دامی این همسایه را تشکیل می‌دهد، برای واردات دام از این کشور، دام زنده توسط خود پاکستانی‌ها در نقطه‌ی صفر مرزی تحویل می شود و واردکنندگان نیازمند کشتی و هواپیما و خطوط ریلی برای انتقال آن به کشور نیستند.
3- اگر ظرفیت تولید 90 هزار تن از 200 هزار تن گوشت وارداتی کشور در این استان به‌وجود آمده است، با روش سنتی واردات خصوصاً واردات دام از طریق تسهیلات مرزنشینان، گذرها و بازارچه‌های مرزی، آن هم واردات خُرد گوساله و سپس پروار آن در واحدهای پرواربندی استان، به نتیجه رسیده است. بنابراین واردات سنتی از مرزهای بیخ گوش ما، کم‌هزینه‌تر و با ریسک نسبتاً کم‌تر می‌باشد.
4- اراده‌ی دولت بر دادن اختیارات محلی به استانداران و فرماندران مرزی برای استفاده از امکانات مرزی است، بنابراین از حضرت‌عالی انتظار می‌رود همه‌ی توان استان را برای تأمین دام زنده‌ی به میزان ظرفیت اسمی واحدهای صنعتی مرتبط با گوشت استان از طریق مرزهای دراختیار قرار دهی تا بتواند تحولی در زندگی و رفاه مردم مرزنشین استان ایجاد نماید.
5- با گذشت نزدیک به 9 ماه از افزایش قیمت ارز و تعطیلی واحدهای صنعتی مرتبط با گوشت، تنها این جلسه، اولین جلسه‌ای است که بدون راه‌کار و نتیجه‌ی عملی در این راستا گرفته شده است. کمیسیون رفع موانع تولید، عنوانی نشسته بر روی کاغذ و چرخش در واحدهای اداری آن استانداری است. خیلی از تولیدکنندگان، هیچ خروجی مثمری از آن ندیده‌اند، هیبتی بزنید و آن را فعال کنید و اگر اختیاراتی ندارند، تفویض اختیار‌تان را به مجموعه افزایش دهید.
6- همه‌ی سعی‌تان را به‌کار گیرید تا واردات دام زنده را از چنگال معدود افرادی که با مسئولین مرزی بیش‌تر مأنوسند، درآورده و صرفاً این امتیازات به تولیدکنندگان و ذی‌نفعان واقعی داده شود.
7- اگر وقت کردید سری از واحدهای صنعتی تولید گوشت بزنید و از نزدیک بر حل مشکلات آن‌ها دستور دهید.
