جلوه‌ی نامیمون هوتَک‌ها در روستاهای چابهار، نشان بی‌کفایتی کارگزاران دولتی است.

یادداشت/ نورزائی

 وقتی صحبت از چابهار می‌شود بلافاصله سواحل دریای بزرگ، ساختمان‌ها و فروشگاه‌های نورانی و پرجاذبه‌ی منطقه‌ی آزاد، پارک ساحلی، تالاب زیبای لیپار و بنادر و کشتیرانی به ذهن متبادر می‌شود. اما کمی دورتر و در همین شهرستان چابهار، روستاهایی وجود دارند که برق جاذبه‌های شهری چابهار، دیدن آنها را از چشم کارگزاران وظیفه‌مند دولتی انداخته است. 

در استان سیستان و بلوچستان و در منطقه ی دشتیاری به گودال‌هایی که محل نگهداری آب‌های راکد و باران‌های فصلی است و  به صورت طبیعی وجود دارند یا توسط خود مردم حفر می‌شود، اصطلاحاً «هوتک» گفته می‌شود هوتک‌ها بنابه‌ قیاسی دیگر، حوضچه‌های آب‌انبار روبازی است که به هنگام بارندگی، آبگیری و طی سال مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.

در این مناطق که مردم از آب شرب بهداشتی و شبکه‌ی لوله‌کشی محروم هستند، تنها یک تکنیک سنتی به‌جا مانده از قدما، یعنی هوتک، آب مورد نیاز ساکنین برای شرب انسان و حیواناتی اهلی و غیراهلی، شستشوی لباس و فرش و استحمام را تأمین می‌کند.

آب تعدادی از این روستاها در بخش نگور(دشتیاری) شهرستان چابهار هنوز هم به دلیل عدم تکافوی مقدار 15 لیتر آبی که دولت با تانکر برای هر خانوار، آن هم به طور نامنظم تأمین می‌کند، از همین هوتک‌ها است.

هوتک‌ها، گاه مشحون از حشرات و لارو موجوداتی است که به راحتی با چشم غیرمسلح قابل مشاهده هستند و گاه مردم برای آشامیدن از لانکی یا پارچه‌هایی که دور گردن دارند، به عنوان فیلتراستفاده می‌کنند.

در بدو پیروزی انقلاب اسلامی، تقریباً همه‌ی روستاهای این منطقه، هوتک داشتند و از آن استفاده می‌کردند، اما به دلیل غیربهداشتی بودن، جهادسازندگی، اولین طرح شبکه‌ی آبرسانی به صورت مجتمع را در دشتیاری، اجرا نمود و مردم از این بلیه نجات پیدا کردند.

اینکه هنوز شنیده می‌شود در روستاهای «دلگان‌های نگور» این پدیده‌ی شوم و غیربهداشتی بناچار مورد استفاده‌ی مردم است، عملکرد مدیران منصوبه از طرف دولتی که بیش‌ترین رأی را در انتخابات اخیر از این مردم گرفته است، زیر سئوال می‌رود.

حضرت امام خمینی(ره) ‌فرمودند: «به روستاها برسید که روستائیان، زبان تقدیر و تشکر ندارند». 

کارگزاران محترم دولت، اگر می‌خواهید سعادت دنیا و آخرت داشته باشید، خدمتی برتر و بی‌ریاتر از خدمت به روستائیان و محرومینی مثل روستاهای مورد نظر وجود ندارد. (عکس از آرشیو جهادسازندگی)