آیا دامداران سیستانی از نظر وزارت جهادکشاورزی، شهروند درجه‌ی دو هستند؟
آیا دامداران سیستانی از نظر وزارت جهادکشاورزی، شهروند درجه‌ی دو هستند؟
به قلم عباس نورزائی
استمرار چرخه‌ی زندگی مردم منطقه‌ی سیستان، بر دو محور کشاورزی و تجارت، البته با اولویت کشاورزی و وابسته به آبی که آبخیز و کانون اصلی آن در سرزمین کشور ما نیست، بوده و حق‌آبه‌ی آن نیز تا کنون، محقق نشده است.
حاکمیت شرایط خشکسالی، نزدیک به دو دهه است که منافع بخش کشاورزی را از حیطه‌ی درآمدی مردم منطقه، خارج کرده است و این مسئله باعث شده تا براساس آمار رسمی در سال 1393 جمعیتی بالغ بر پنجاه هزار نفر، مبادرت به ترک این دیار ولایی نمایند.
در سال زراعی جاری، مقادیر نسبتاً مناسبی آب کشاورزی در هیرمند جاری گشت که بالتبع، اندکی رونق در کشاورزی و وضعیت مراتع و محیط زیست، حادث گردید و کشاورزان به فراخور حال، هر کدام تعدادی دام سبک و سنگین را مورد پرورش قرار داده‌اند و با توجه به میزان آب ذخیره‌سازی شده و امیدی که اجرای طرح انتقال آب با لوله به 46000 هکتار زمین‌های کشاورزی با عنایات ویژه‌ی رهبر معظم انقلاب، در کشاورزان منطقه، بوجود آورده، پیش‌بینی می‌شود که این وضعیت در سال زراعی آینده نیز استمرار یابد.
در حال حاضر علاوه بر جایگاه‌های سنتی فراوان نگهداری دام، تعداد 111 واحد گاوداری صنعتی و نیمه‌صنعتی با ظرفیت 13850 رأس گوساله در هر دوره‌ی تولید در منطقه وجود دارد که شرایط بوجود آمده، تعدادی از این واحدها را نیز فعال نموده است.
پیش‌بینی شده است هم اکنون قریب به 2500 رأس گوساله و گاو پروار شده و نزدیک به 100000 رأس گوسفند و بز پرواری، آماده‌ی کشتار می‌باشند و این در حالی است که یکی از کشتارگاه‌های بزرگ صنعتی دام کشور در این منطقه وجود دارد و به دلیل عدم خرید دام داخلی توسط دولت، این اندک زمینه‌ی پشتیبانی از تولید داخلی، نیمه‌فعال می‌باشد.
با عنایت به سیاست‌های ابلاغی رهبر معظم انقلاب، در خصوص اقتصاد مقاومتی، چرا اقدامات زیر توسط وزارت جهادکشاورزی، انجام نمی‌شود؟:
1- دام پرواری موجود در منطقه با قیمت مناسبی از آن‌ها خریداری شود و در کشتارگاه‌های صنعتی منطقه، کشتار و بسته‌بندی شده، بخشی از گوشت مورد نیاز کشور را تأمین نماید.
2- تسهیلات لازم از جمله رفع ممنوعیت واردات بره‌ی پرواری، روان‌سازی ساز و کارهای قرنطینه‌ای سازمان دامپزشکی، معافیت یا تخفیف‌های مالیاتی برای واردات بره و گوساله، از کشورهای همسایه صورت گیرد تا دامپروری منطقه، رونق یافته، بر درآمد مردم افزوده، زمینه‌های ماندگاری در منطقه، فراهم گردد.
