آب سیستان، انتقال به زاهدان، ناکارآمدی دولت در بهره‌برداری بهینه از آن
آب سیستان، انتقال به زاهدان، ناکارآمدی دولت در بهره‌برداری بهینه از آن
به قلم عباس نورزائی
در حال حاضر، سالیانه قریب به سی و سه میلیون متر مکعب آب از چاه‌نیمه‌های سیستان به شهر زاهدان انتقال می‌یابد و این در حالی است که خود سیستان در تب بی‌آبی می‌سوزد و مردم به صورت انبوهی مهاجرت کرده و می‌کنند، اما به‌رغم تزریق این میزان آب به شبکه‌ی شهری زاهدان، فغان از مشترکین آب شیرین، همواره بلند است و اغلب ساعات، شهروندان زاهدانی از آب شرب مناسبی برخوردار نیستند و آب در لوله‌ها فشار لازم را ندارد و یا آبی از شیرها نمی‌چکد.
در رسانه‌ها، مصاحبه‌ای از رئیس دانشگاه سیستان و بلوچستان انتشار یافته بود که گفته است:
«این دانشگاه از بالاترین حجم فضای سبز برخوردار است و باید هر ۴۵ روز، ۲۵۰ تا ۲۷۰ میلیون تومان هزینه‌ی آب پرداخت کند که این مسأله برای دانشگاه، مشکل ایجاد کرده است، این دانشگاه از بالاترین حجم فضای سبز برخوردار است و این فضا به آب فراوانی نیاز دارد و با توجه به قیمت بالای آب در زاهدان، باید دولت، اعتبارات دانشگاه را بیشتر نماید.»
طی سالیان دولت آقای خاتمی، از گوشه و کنار متوجه شده بودیم که بخش قابل توجهی از اعتبارات خشکسالی آن سال‌ها که باید به کشاورزان آسیب دیده اختصاص می‌یافت، یا طرح‌هایی برای کاهش آسیب‌های خشکسالی در مناطق روستایی استان، اجرا می‌شد، به دانشگاه داده شد تا فضای سبز، ایجاد شود و همین‌طور هم شد و با اِعمال فشار بر اداره‌ی آب و فاضلاب شهری زاهدان، برای ایجاد و نگهداری باغات و فضای سبز وسیع این دانشگاه نیز از آب شرب شهری، تأمین شد و به گواه گفته‌های خود رئیس دانشگاه، حالا مشکل تأمین اعتبار برای خرید این آب دارند.
چنانچه گفته‌ی رئیس دانشگاه مبنی بر هزینه‌ی 270 میلیون تومانی برای 45 روز تأمین آب فضای سبز دانشگاه را ملاک قرار دهیم، با احتساب قیمت حدود 420 تومانی هر متر مکعب آب شهری، سالیانه قریب به پنج میلیون مترمکعب آب انتقال یافته از سیستان برای شرب مردم زاهدان، به کام فضای سبز دانشگاه می‌رود و ما فرض را بر این می‌گیریم که فضاهای مشابه دیگری از این آب استفاده نمی‌کند.
به طور متوسط هر خانوار شهری در زاهدان، براساس آمار ارائه شده توسط مدیر امور آب و فاضلاب شهرستان زاهدان، روزانه 160 لیتر آب مصرف می‌کند که سالیانه رقمی معادل 60 مترمکعب برای هر خانوار می‌باشد.
بنابراین مصرف سالیانه‌ی فضای سبز دانشگاه، معادل مصرف 83000 خانوار زاهدانی خواهد بود.
سئوال اساسی این است که آیا واقعاً علمی که در این دانشگاه تدریس می‌شود، اخلاق و مروت انسانی، ایجاب می‌کند که:
- اولاً آب را از سر سفره‌ی عده‌ای کشاورز مظلوم سیستانی، حذف کنند و آنان و خانواده‌های‌شان را به خیل حاشیه‌نشینان شهرهای دیگر بیفزایند؟
- پس از انتقال، آب را به فضای سبز دانشگاه یا هر مکانی دیگر با این وسعت مصرف، قرار دهند؟
- در عین حال قریب به 83000 خانوار شهری زاهدان از آبی که برای آنان انتقال داده شده، محروم باشند و در بدترین وضعیت بهداشتی آب و سطح زندگی قرار داشته باشند؟
- ... و بعد تصمیم غلط دیگری برای لاپوشانی این سوء مدیریت‌ها مبنی بر اجرای خط دوم انتقال آب به زاهدان از سیستان بگیرند؟
قضاوت با شما!!!
